Gdy wyobrazimy sobie sytuację, kiedy niemożliwe jest dla nas jasne myślenie, nie potrafimy odróżnić fikcji od rzeczywistości sytuację, w której nie umiemy zachować się stosownie. Co więcej, rzeczy, które inne osoby uważają za nierealne i są dla nich dziwne dla chorującego są codziennością. Tak niestety wygląda życie osoby chorej na psychozę.
Psychoza- zagrożenia z nią związane
Jako psychozę rozumiemy zaburzenia, przez które rzeczywistość jest postrzegana błędnie. Przez chorobę w naszej głowie i całym organizmie robi się spustoszenie. Nie podjęcie działań, leczenia może mieć tragiczny skutek- śmierć.
Edukacja sprzyja zwiększeniu i przyśpieszeniu wykrywalności psychozy. Poddanie leczeniu zwiększa znacząco szanse na normalne życie osób borykających się z tym schorzeniem.
Świadomość społeczna dotycząca zaburzeń psychicznych powinna być nieustająco poszerzana. Dzięki temu unikniemy wielu przypadków dyskryminacji, czy odrzucenia przez społeczeństwo osób z takimi zaburzeniami.
Charakterystyka psychozy
Psychozy to schorzenia, które zalicza się do zaburzeń psychicznych. Tym, co jest dla niej charakterystyczne, to brak kontaktu osoby, która na nie cierpi z otoczeniem. Jest to czynnik odróżniający nerwicę od psychozy.
Chorując na nerwicę, nie traci się kontaktu z otaczającym nas światem. Za dobry przykład mogą tu służyć wszelkiego rodzaju fobie- osoba odczuwająca strach przed pająkami najczęściej wie, że tak naprawdę jest mała szansa, że może doznać faktycznej krzywdy od pająka. Osoba cierpiąca na psychozę uznaje wszystkie swoje odczucia za rzeczywistość. Osoba cierpiąca na zagrożenia paranoidalne czuje nieustające zagrożenie przed ludźmi i całym otoczeniem.
Psychozy przyjmują różne formy: schizoafektywne zaburzenia, schizofrenia, psychozy egzogenne, czy psychozy reaktywne
Chorobę afektywną dwubiegunową znamy także pod innymi nazwami np. psychoza maniakalno- depresyjna.
Objawami psychozy maniakalno- depresyjnej są wahania nastroju. Zmiany nastroju obejmują stany od normalności do manii oraz depresji. Osoba będąca w stanie psychozy stanowi zagrożenie dla siebie, jak i dla innych.
Czynniki wewnętrzne powodują psychozę maniakalno- depresyjną. Wywołanie takiego stanu następuje poprzez zaburzenia, które występują podczas wydzielania substancji w organizmie chorego, które odpowiedzialne są za jasność myślenia, czy nasz nastrój np. dopamina. Osoby, u których pojawiają się stany psychozy często mają podłoże genetyczne.
Objawy psychozy
Psychoza we wczesnym stadium objawia się najczęściej poprzez zaburzenia snu i łaknienia, częste zmiany nastroju, izolację, brak motywacji i energii do działania, kłopoty z pamięcią i koncentracją, trudności w nauce i pracy.
Objawy psychoz:
- zaburzenia w obrębie percepcji (zaburzenia widzenia- halucynacje, odczuwanie dotyku, słyszenie głosów, których nie ma)
- nieuzasadniona, błędna ocena sytuacji (np. nieustające przekonanie o tym, że jest się śledzonym, czy np. przeświadczenie o tym, że ktoś potrafi czytać w naszych myślach).
- dziwne zachowania, wypowiadanie się w sposób niezrozumiały dla otoczenia
- poczucie pustki emocjonalnej
- nieadekwatne okazywanie emocji
- Kogo zaliczyć można do grupy ryzyka
Do grupy osób, które najbardziej narażone są psychozy to mężczyźni i kobiety w wieku od 15. do 30. Lat. U 4-5 procent młodych osób odnotowuje się epizod psychotyczny.
Znaczna część wyleczalna jest całkowicie. Płeć w zakresie szansy na zachorowanie nie ma znaczenia. U kobiet i mężczyzn, za to odmienne są objawy i przebieg psychozy, wiąże się to ze zróżnicowanie u obu płci gospodarek hormonalnych.
Statystycznie kobiety zapadają na psychozy najczęściej w wieku od 25, do 34 lat. Mężczyźni natomiast między 17, a 26 rokiem życia. Co ważne, każdy epizod należy leczyć, co więcej są one uleczalne.
Przyczyny psychozy
Jednoznaczna przyczyna psychoz nie jest znana. Wiadomo, że są one wynikiem pewnej anomalii w mózgu chorego. Konkretnie chodzi tu o zaburzenia, które są związane z przekazywaniem serotoniny oraz dopaminy (zjawisko to nazywa się neurotransmisją).
Przebieg leczenia psychoz
Kluczowe jest rozpoczęcie leczenia po zaobserwowaniu już pierwszych objawów. Takie postępowanie daje szanse na wyleczenie, jeżeli nie całkowite, to w znacznym stopniu. Osoba, która poddaje się leczeniu rzadziej cierpi na depresję, alienację, podejmuje próby samobójcze.
